Andrzej Jagodziński

Andrzej Sławomir Jagodziński (* 16. január 1954, Włocławek, Poľsko) je poľský filológ, diplomat, publicista, prekladateľ a bývalý disident.

Andrzej Jagodziński
Andrzej Jagodziński, Jelena Mašínová, Pavel Kohout, Varšava, 12.03.2008
Narodenie	16.1.195416. január 1954 (70 rokov) Włocławek, Poľsko
Známy vďaka	Riaditeľ Poľského inštitútu v Bratislave (2010–2015) Riaditeľ Medzinárodného vyšehradského fondu (2003–2006) Riaditeľ Poľského inštitútu v Prahe (1996–2001)
Alma mater	Varšavská univerzita
Profesia	Filológ, diplomat, publicista, prekladateľ
Odkazy
Commons	Andrzej Jagodziński
Biografický portál

Životopis

V rokoch 1973–1978 študoval českú a slovenskú filológiu na univerzite vo Varšave. Počas štúdií začal spolupracovať s poľskou a československou demokratickou opozíciou. Participoval na práci poľských nezávislých periodík, ilegálnych nakladateľstiev, ale aj s československými emigračnými časopismi v Británii, Francúzsku či Nemecku. Používal v tom čase pseudonymy Beata Rój-Porubska, Tomasz Robiński, Andrzej Iwan. Okrem vlastných publicistických textov a prekladov slovenských i českých kníh, bol zakladateľom Združenia poľských spisovateľov a pod názvom Vyhnanci vydal rozhovory s českými spisovateľmi v exile. Člen Poľského PEN klubu.

Po novembri 1989 pracoval ako korešpondent vo viacerých poľských novinách (napr. Gazeta Wyborcza). Zastával funkciu riaditeľa Poľského inštitútu v Prahe a kultúrneho radcu Poľského veľvyslanectva v Česku (1996–2001) či riaditeľ Medzinárodného vyšehradského fondu (2003–2006). Pôsobil ako riaditeľ Poľského inštitútu v Bratislave a kultúrny radca Poľského veľvyslanectva na Slovensku (2010–2015).

Ocenenia

• Zasłużony Działacz Kultury
• Medaila Jana Masaryka
• Krzyż Oficerski (IV. triedy) Orderu Odrodzenia Polski od prezidenta Lecha Kaczyńskeho (2007)
• Literacka Nagroda Europy Środkowej Angelus (2009)
• Cena Jiřího Theinera (2011)
• „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)
• Gratias Agit (2013)

Dielo

• Andrzej Sławomir Jagodziński: Banici. Rozmowy z czeskimi pisarzami emigracyjnymi. Kraków: Oficyna Literacka, 1988.
• The Visegrad Group – a Central European Constellation. Andrzej Jagodziński (red.). Bratysława: IVF i IAM, 2006. ISBN 80-969464-7-1. (ang.)

Preklady

• Havel Václav, „Spiskowcy i inne utwory dramatyczne”, NOWA, Warszawa 1982 (Spiklencí a jiné hry).
• Havel Václav, „Largo desolato/Kuszenie”, NOWA, Warszawa 1987, (Largo desolato/Pokoušeni).
• Havel Václav, „Teatr”, Pomorze, Bydgoszcz 1991, (Divadlo).
• Havel Václav, „Tylko krótko, proszę”, Znak, Kraków 2007, (Prosím stručnĕ).
• Havel Václav, „Siła bezsilnych i inne eseje”, Agora, Warszawa 2011, (Moc bezmocných a jiné eseje).
• Havel Václav, „Opera żebracza”, Agora, Warszawa 2011, (Žebrácká opera).
• Havel Václav, „Zmieniać świat. Eseje polityczne”, Agora, Warszawa 2012, (Mĕnít svĕt – politické eseje).
• Havel Václav, „Letnie rozmyślania”, Krytyka Polityczna, Warszawa 2012, (Letní přemitání).
• Havel Václav, „Obywatel kultury”, Agora, Warszawa 2016.
• Havel Václav, „Utwory sceniczne”, Krytyka Polityczna, Warszawa 2016.
• Mlynář Zdenĕk, „Perspektywy i konsekwencje „normalizacji” w Polsce”, Biblioteka Tygodnika Wojennego, Warszawa 1982, (Perspektivy a důsledky „normalizáci” v Polsku).
• Kohout Pavel, „Degrengolada”, Przedświt, Warszawa 1988, (Marast).
• Kundera Milan, „Księga śmiechu i zapomnienia”, Przedświt, Warszawa 1984; PIW, Warszawa 1993, 1998, 2004; WAB 2013, (Kniha smíchu a zapomnĕni).
• Hrabal Bohumil, „Kim jestem”, CIS/Marabut, Warszawa/Gdańsk 1994, (Kdo jsem).
• „Bez nienawiści” – antologia czeskiej literatury niezależnej, Krąg, Warszawa 1982.
• Štěpan Ludvík, „Znak brzozy”, KAW, Warszawa 1987, (Známení břízy).
• Seifert Jaroslav, „Trzy krótkie opowiadania o książkach”, Tow. Przyjaciół Książki, Wałbrzych 1988, (Tří krátké povídky o knihach).
• Tomek Lubomír, „Różne kształty miłości”, Czytelnik, Warszawa 1988.
• Kopecky Jan, „Czeski teatr wiejski – przyczynek do historii teatru ludowego XVIII-XIX wieku, PWN, Warszawa 1989.
• „Czas i śmierć” – antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początku XX wieku, MAW, Warszawa 1989, (Čas a smrt).
• Škvorecký Josef, „Wyjątki z autosztambucha”, PoMost, Warszawa 1988, (Vyňátky ze samožerbuchu).
• Škvorecký Josef, „Batalion czołgów”, Pogranicze, Sejny 2004; Agora, Warszawa 2011, (Tankový prápor).
• Škvorecký Josef, „Przypadki inżyniera ludzkich dusz”, Pogranicze, Sejny 2008; Wydawnictwo Dowody na Istnienie, Warszawa 2017 (Příbĕh inženýra lidských duší).
• Škvorecký Josef, „Scherzo capriccioso”, Książkowe Klimaty, Wrocław 2016.
• Škvorecký Josef, „Wszyscy ci wspaniali chłopcy i dziewczyny (Osobista historia czeskiego kina", Pogranicze, Sejny 2018.
• Mitana Dušan, „Nocne wiadomości” (wybór opowiadań, wspólnie z Józefem Waczkowem), Świat Literacki, Warszawa 1994, (Nočné zprávy).
• Dagan Avigdor (Viktor Fischl), „Opowieści jerozolimskie”, Świat Literacki, Warszawa 2000, (Jeruzalémské povídky).
• Chalupecký Jindřích, „Jakub Deml” (w: Jakub Deml, „Zapomniane światło”), Czarne, Wołowiec 2000.
• Kosatík Pavel, „Olga Havlova – Opowieść o niezwykłym życiu”, Rosner&Wspólnicy, Warszawa 2003.
• Liehm Antonín J. – „Filmy pod specjalnym nadzorem”, Numer specjalny pisma „Film na Świecie” 404/2003, Warszawa 2003.
• „W roli głównej Ferdynand Waniek” – antologia sztuk czeskich dysydentów, Atut, Wrocław 2008 („Audiencja”, „Wernisaż” i „Protest” V. Havla oraz „Atest” i „Degrengolada” P. Kohouta – tłum. ASJ), (V hlávní úloze Ferdynand Vánĕk).
• Nr. 3-4/2007 (Josef Škvorecký) oraz 11-12/2008 (Ota Filip, Jiří Gruša i Libuše Moníková) pisma „Literatura na Świecie”.
• „Opowiadacze – nie tylko Hrabal” – antologia czeskich opowiadań (spolu s Janem Stachowskim), Wydawnictwo Literackie, Kraków 2012. (Vypraveci – nejen Hrabal).
• Hostovský Egon, „Zaginiony”, Książkowe Klimaty, Wrocław 2016.
• Gruša Jiří, „Czechy: instrukcja obsługi”, Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków, 2018.
• Škvorecký Josef, „Cud: kryminał polityczny”, Pogranicze, Sejny 2018.

Externé odkazy

Commons

• Commons ponúka multimediálne súbory na tému Andrzej Jagodziński